Γαλλική Ποίηση
Δέσαμε τις ζώνες μας και απενεργοποιήσαμε όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές. Ετοιμαστήκαμε για προσγείωση. Επόμενος προορισμός: Γαλλία. Ανακοίνωση: "Την προσοχή σας παρακαλώ! Ακολουθεί ποίημα ακατάλληλο για ενηλίκους!"
Δέσαμε τις ζώνες μας και απενεργοποιήσαμε όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές. Ετοιμαστήκαμε για προσγείωση. Επόμενος προορισμός: Γαλλία. Ανακοίνωση: "Την προσοχή σας παρακαλώ! Ακολουθεί ποίημα ακατάλληλο για ενηλίκους!"
Ακούσαμε προσεχτικά το ποίημα και προσπαθήσαμε να απαντήσουμε τις ερωτήσεις:
Ποιος νομίζετε πως απαγγέλει το ποίημα;
Πώς το καταλάβατε;
Πώς είναι το ύφος του;
Γιατί φαντάζεστε πως γελούν τα παιδιά;
Για τι θα μπορούσε να μιλάει αυτό το ποίημα;
Ποια αίσθηση σας προκαλούν οι επαναλαμβανόμενες λέξεις;
Φαντάζεστε πως είναι ένα ποίημα γραμμένο από μεγάλους ή από παιδιά;
Τι σας κάνει να το πιστεύετε αυτό;
Ε, λοιπόν, για να μη σας κρατάμε σε αγωνία, το ποίημα του Charles Cros μιλάει για μια παστή ρέγγα! Ναι για μια παστή ρέγγα!
Η παστή ρέγγα
(Σαρλ Κρο)
Ήταν ένας άσπρος τοίχος-γυμνός, γυμνός, γυμνός.
Μια ανεμόσκαλα στον τοίχο-αψηλή, ψηλή, ψηλή.
Καταγής μια παστή ρέγγα-ξερή, ξερή, ξερή.
Έρχεται, κρατά στα χέρια- τα λερά, λερά, λερά.
Βαρύ σφυρί, έγα καρφί- μυτερό, τερό, τερό
Και μια σφουγγαρίστρα σπάγκο- χοντρή, χοντρή, χοντρή.
Ανεβαίνει ευθύς τη σκάλα- την ψηλή, ψηλή, ψηλή.
Και καρφώνει το καρφί- ντουκ,ντουκ, ντουκ.
Αψηλά στον άσπρο τοίχο- το γυμνό, γυμνό, γυμνό.
Τότε αφήνει το σφυρί- που πέφτει, πέφτει, πέφτει
Δένει το καρφί στο σπάγκο- τον μακρύ, μακρύ, μακρύ
Και στην άκρη του τη ρέγγα – την ξερή, ξρρή, ξρρή.
Κατεβαίνει από τη σκάλα- την ψηλή, ψηλή, ψηλή
Παίρνει αυτή και το σφυρί- το βαρύ, βαρύ, βαρύ
Και πάει γυρεύοντας αλλού- πέρα, πέρα, πέρα.
Κι η παστή ρέγγα από τότε- ξερή, ξερή, ξερή
Απ του σπάγκου αυτού το τέλος- του μακρού, μακρού, μακρού
Πάρα πολύ αργά κουνιέται- πάντα, πάντα, πάντα
Σύνθεσα έναν τέτοιο μύθο, απλό, απλό, απλό
Για να οργίζονται οι άνθρωποι- οι σπουδαίοι, σπουδαίοι, σπουδαίοι
Να γελάνε τα παιδιά- τα μικρά, μικρά, μικρά
Μετάφραση: Γιώργος Σεφέρης.
Πιθανότατα ξαφνιαστήκατε όπως εμείς! Πιο πολύ ξαφνιαστήκαμε όταν είδαμε ποιος έκανε τη μετάφραση. Ο Γιώργος Σεφέρης, ο σπουδαίος αυτός ποιητής που βραβεύτηκε με το βραβείο Nobel! Φανταζόμαστε τους ποιητές σοβαρούς, μόνιμα θλιμμένους, με σκούρα σοβαρά ρούχα και βέβαια .... χωρίς ίχνος χιούμορ! Έτσι δεν είναι; Κι όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά!
Ο Γιώργος Σεφέρης λάτρευε τα αστεία ποιήματα όπως "η παστή ρέγγα" του Κρο (ο οποίος μάλιστα ήταν ένας επίσης σπουδαίος ποιητής της εποχής του, τόσο που σήμερα απονέμονται στη χώρα του τα βραβεία Σαρλ Κρο, προς τιμήν του!)
Ποιος νομίζετε πως απαγγέλει το ποίημα;
Πώς το καταλάβατε;
Πώς είναι το ύφος του;
Γιατί φαντάζεστε πως γελούν τα παιδιά;
Για τι θα μπορούσε να μιλάει αυτό το ποίημα;
Ποια αίσθηση σας προκαλούν οι επαναλαμβανόμενες λέξεις;
Φαντάζεστε πως είναι ένα ποίημα γραμμένο από μεγάλους ή από παιδιά;
Τι σας κάνει να το πιστεύετε αυτό;
Ε, λοιπόν, για να μη σας κρατάμε σε αγωνία, το ποίημα του Charles Cros μιλάει για μια παστή ρέγγα! Ναι για μια παστή ρέγγα!
Η παστή ρέγγα
(Σαρλ Κρο)
Ήταν ένας άσπρος τοίχος-γυμνός, γυμνός, γυμνός.
Μια ανεμόσκαλα στον τοίχο-αψηλή, ψηλή, ψηλή.
Καταγής μια παστή ρέγγα-ξερή, ξερή, ξερή.
Έρχεται, κρατά στα χέρια- τα λερά, λερά, λερά.
Βαρύ σφυρί, έγα καρφί- μυτερό, τερό, τερό
Και μια σφουγγαρίστρα σπάγκο- χοντρή, χοντρή, χοντρή.
Ανεβαίνει ευθύς τη σκάλα- την ψηλή, ψηλή, ψηλή.
Και καρφώνει το καρφί- ντουκ,ντουκ, ντουκ.
Αψηλά στον άσπρο τοίχο- το γυμνό, γυμνό, γυμνό.
Τότε αφήνει το σφυρί- που πέφτει, πέφτει, πέφτει
Δένει το καρφί στο σπάγκο- τον μακρύ, μακρύ, μακρύ
Και στην άκρη του τη ρέγγα – την ξερή, ξρρή, ξρρή.
Κατεβαίνει από τη σκάλα- την ψηλή, ψηλή, ψηλή
Παίρνει αυτή και το σφυρί- το βαρύ, βαρύ, βαρύ
Και πάει γυρεύοντας αλλού- πέρα, πέρα, πέρα.
Κι η παστή ρέγγα από τότε- ξερή, ξερή, ξερή
Απ του σπάγκου αυτού το τέλος- του μακρού, μακρού, μακρού
Πάρα πολύ αργά κουνιέται- πάντα, πάντα, πάντα
Σύνθεσα έναν τέτοιο μύθο, απλό, απλό, απλό
Για να οργίζονται οι άνθρωποι- οι σπουδαίοι, σπουδαίοι, σπουδαίοι
Να γελάνε τα παιδιά- τα μικρά, μικρά, μικρά
Μετάφραση: Γιώργος Σεφέρης.
Πιθανότατα ξαφνιαστήκατε όπως εμείς! Πιο πολύ ξαφνιαστήκαμε όταν είδαμε ποιος έκανε τη μετάφραση. Ο Γιώργος Σεφέρης, ο σπουδαίος αυτός ποιητής που βραβεύτηκε με το βραβείο Nobel! Φανταζόμαστε τους ποιητές σοβαρούς, μόνιμα θλιμμένους, με σκούρα σοβαρά ρούχα και βέβαια .... χωρίς ίχνος χιούμορ! Έτσι δεν είναι; Κι όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά!
Ο Γιώργος Σεφέρης λάτρευε τα αστεία ποιήματα όπως "η παστή ρέγγα" του Κρο (ο οποίος μάλιστα ήταν ένας επίσης σπουδαίος ποιητής της εποχής του, τόσο που σήμερα απονέμονται στη χώρα του τα βραβεία Σαρλ Κρο, προς τιμήν του!)
Έχετε ακούσει ποτέ για τα limericks; Ο Σεφέρης χρησιμοποίησε πρώτος τη λέξη "ληρολογήματα" για τα μικρά αστεία, σχεδόν χωρίς νόημα ποιήματα που πρώτος είχε γράψει ο Edward Lear το 1864 στην Αγγλία. Έχουν μια συγκεκριμένη μορφή και κοινά χαρακτηριστικά. Η δασκάλα έδωσε στην ομάδα μας από ένα λιμερίκιο και σε τρία λεπτά έπρεπε να βρούμε τα χαρακτηριστικά τους.
Κι έπειτα ήρθε η καλύτερη στιγμή: ήρθε η σειρά μας να γράψουμε τα δικά μας ληρολογήματα που να περιέχουν χώρες ή πόλεις της ΕΕ!